Mike’s hond Jack werd drie jaar geleden vermist, maar hij verloor nooit de hoop dat hij zijn harige beste vriend ooit weer zou zien.
Hij besteedde elk moment dat hij kon aan het zoeken naar hem en het ophangen van folders. Hoewel hij hoopvol bleef, was de tijd die hij zonder Jack doorbracht deprimerend.
“Sinds ik hem verloor, ben ik niet meer dezelfde geweest,” zei Mike. ‘We deden alles samen, alsof ik hem zelfs de helft van de tijd naar het werk zou brengen, en elke keer als ik ging vissen, was hij er. We deden gewoon alles samen. Hij was er, wat ik ook aan het doen was.”
Op een dag kreeg Jack een telefoontje van een dierenziekenhuis dat acht uur verderop was. De persoon aan de telefoon vroeg Mike of hij Mike heette en of hij een hond had die Jack heette.
Voordat Mike te opgewonden raakte, wilde hij dat het ziekenhuis zou controleren op verschillende kenmerken om er zeker van te zijn dat het echt Jack was. Hij vertelde hen dat Jack een klein beetje bruin in een oog had en dat een nagel aan een van zijn voorpoten helemaal zwart was. Het ziekenhuis bevestigde beide en Mike wist dat dit Jack was!
Jack werd langs de kant van de weg gevonden, bijna 500 mijl verderop. Gelukkig was hij gezond en wachtte hij nu in het ziekenhuis om herenigd te worden met zijn mens.
Mike ging meteen op pad en reed rechtstreeks naar het ziekenhuis om zijn furbaby terug te zien.
Zodra Jack Mike zag, rende hij kwispelend op hem af. Het was heel duidelijk dat Jack meteen wist dat het Mike was, ondanks dat het drie jaar geleden was dat ze elkaar voor het laatst zagen.
Terwijl Mike Jack vasthield, jankte en huilde Jack van vreugde. Daarna rolde hij zich op zijn rug om wat over zijn buik te wrijven.
Bekijk hun emotionele hereniging in onderstaande video: