“Shar3 en geef dit verhaal door aan een vriend of familielid hierboven!”
Katachtigen zijn resistente en onafhankelijke wezens. Zoals individuen vaak uitleggen, zijn ze niet volledig getraind en zullen sommige huiskatten van huis weglopen als ze de kans krijgen. Desalniettemin willen veel katten echt gewoon een veilig, gelukkig huis, vooral degenen die de moeilijkheid hebben ervaren om op straat te leven.
Een huiseigenaar uit Minnesota, Sandra genaamd, ontdekte hoe echt dit is toen ze een gestreepte kat tegenkwam die ter adoptie was opgezet door haar lokale Pet Humane Culture. De kat was een 6-jarige tabby die vrijwilligers in het asiel hartstochtelijk Bruce Willis hadden genoemd.
Bruce – of beter gezegd meneer Willis – had zich zorgen gemaakt over het asiel nadat hij een aantal jaren als straatkat had geleefd. Tijdens zijn leven zou hij zeker verschillende verwondingen en problemen hebben meegemaakt. Toen hij de opvang kreeg, had hij (om een paar zorgen te noemen) meerdere gebarsten tanden en een oogletsel dat niet helemaal goed was genezen. Bovendien controleerde hij positief op het kattenimmunodeficiëntievirus. De arme Bruce had zijn deel van de problemen echt gezien.
Toch betekende dit niet dat deze jongen hardvochtig was. Zodra iemand hem probeerde te aaien of te knuffelen, begon hij meteen te spinnen. Het asiel plaatste hem ter adoptie op zijn Facebook-pagina en schreef: ‘Bruce is het liefste en ook meest zorgzame kind dat er is. Alle wangen en liefde, hij zal elke dag dat je met hem doorbrengt opfleuren.
Op 8 augustus, wat ook Wereld Kattendag was, zag Sandra hem en was op slag verliefd. “Toen ik zijn afbeelding zag,” vertelde ze Love Meow, “sprak het gewoon met mijn hart.”
Ze besloot hem te bezoeken in het asiel. Helaas woonde Sandra in een flatgebouw waar honden echt niet waren toegestaan, dus ze wist dat ze hem nooit in huis zou kunnen nemen. Desalniettemin zorgde één blik op zijn gezicht ervoor dat ze precies dat wilde doen.
Met een gebroken hart ging Sandra naar huis en wenste dat hij geadopteerd zou worden door iemand die net zo lang van hem zou houden als ze van plan was. Toch bleef ze de website controleren op updates en uiteindelijk bezocht ze hem ook weer. Na een maand had niemand meneer Willis omhelsd. Toen begreep ze dat ze het heft in eigen handen moest nemen.
Ze stuurde haar baasje een foto van het lieve poesje en vroeg of er een uitzondering gemaakt kon worden. Het werkte. Al snel had Sandra de unieke toestemming gekregen om meneer Willis mee naar huis te nemen.
Zodra Sandra hem haar appartement of appartement binnenbracht, plofte hij meteen op de vloerbedekking neer en begon te spinnen. Het was alsof hij wist dat hij uiteindelijk was waar hij thuishoorde.
“Hij hield de hele avond niet op met spinnen”, beweerde Sandra. “Sinds die dag volgt hij me overal, waar ik ook heen ga.”
Meneer Willis behield zijn moeilijke naam en ook zijn geweldige karakter. Hij kruipt graag dicht tegen Sandra aan als ze op de bank gaat zitten.
Bovendien zet hij zijn gedrag van vaak en ook luid spinnen voort. Toen Sandra hem voor controle naar de dierenarts bracht, kon de dierenarts het hart van Bruce niet horen kloppen omdat hij zo hard aan het spinnen was.
Na ruim 9 maanden is deze rossige straatkat eigenlijk prachtig veranderd in een schootkat, een huismus en een geliefd dier. Domesticatie is misschien niet het middel van elke huiskat, maar voor meneer Willis, die erkent hoe ruig de straten kunnen zijn, is het het liefste leven ooit tevoren.