Volgens een man: Iedereen in het appartementencomplex waar ik woonde wist wie Ugly was. Ugly hield van drie dingen in de wereld: vechten, eten, afval en zal ik zeggen, liefde, schrijft fsrn.
De combinatie van deze dingen in combinatie met een buitenleven hadden hun effect op Ugly. Om te beginnen had hij maar één oog en waar het andere had moeten zitten was een gapend gat. Hij mist ook zijn oor aan dezelfde kant, zijn linkervoet lijkt ooit ernstig gebroken te zijn. En hij was genezen in een onnatuurlijke hoek, waardoor het leek alsof hij altijd de hoek omging. Zijn staart is allang verloren gegaan, waardoor er een klein stompje achterbleef dat hij constant zou trekken en draaien.
Elke keer dat iemand Ugly zag, was er dezelfde reactie: “Dat is een lelijke kat!” Alle kinderen werden gewaarschuwd hem niet aan te raken. De volwassenen gooiden stenen naar hem of probeerden een tuinslang te gebruiken om hem weg te jagen. Maar Ugly had altijd hetzelfde antwoord. Hij zou daar blijven staan en niet bewegen totdat de wrede vreemdeling de tuinslang en de rotsen opgaf en hem met rust liet.
Als je dingen naar hem gooide, zou hij zich zelfs aan je voeten opkrullen om je vergeving te tonen. Als je hem oppakte, begon hij meteen aan je shirt te zuigen, of oren, wat hij maar kon vinden.
Op een dag deelde Ugly zijn liefde met de husky’s van de buren. Ze reageerden niet vriendelijk en hij werd zwaar verscheurd.
Vanuit mijn appartement kon ik zijn geschreeuw horen en ik snelde hem te hulp. Tegen de tijd dat ik daar aankwam, lag hij daar, het was duidelijk dat zijn arme leven ten einde liep. Ik droeg hem naar huis, bang dat mijn aanraking hem vreselijk pijn deed. Ik kon hem horen hijgen en worstelen, maar toen voelde ik een vertrouwd gevoel. Ugly zoog aan mijn oor. Ik trok hem dichter naar me toe en hij stootte mijn hand met zijn hoofd.
Toen richtte hij zijn ene gouden oog op mij en ik kon het duidelijke geluid van spinnen horen. Op dat moment dacht ik dat Ugly het mooiste, liefste wezen was dat ik ooit had gezien. Ugly stierf in mijn armen voordat ik hem naar binnen kon brengen, maar ik zat daar en hield hem daarna een hele tijd vast, denkend aan hoe een met littekens bedekte, misvormde kleine zwerver mijn mening zou kunnen veranderen over wat het betekent om puur van geest te zijn. Om zo volledig en oprecht lief te hebben.
Ugly heeft me meer geleerd over geven en mededogen dan duizend boeken, lezingen of talkshowspecials ooit zouden kunnen.
DEEL dit alsjeblieft met je vrienden en familie!
Dit verhaal verscheen oorspronkelijk op fsrn.info