Maak kennis met Stuart Dahlquist, een levenslange vogelliefhebber die een speciale band heeft opgebouwd met een familie van kraaien.
Op een dag kreeg de man uit Seattle een geschenk van de familie die hij al een paar jaar voedt, en ze kwamen de volgende dag ook terug en gaven hem er nog een.
Stuart sprak in een interview met Bored Panda over het speciale geschenk:
“Kraaien zijn geweldige wezens en ik heb me altijd zo gevoeld sinds ik een jongen was. Vogels – alle soorten – zijn een echt centraal onderdeel van mijn leven geweest; Ik vind het heerlijk om naar ze te kijken, naar hun telefoontjes te luisteren, ze te identificeren… Oh! En hen te helpen als ze hulp nodig hebben. Ik ben geen echte ‘vogelaar’ met een krachtige verrekijker of iets dergelijks, maar dieren in het wild spelen een buitensporige rol in mijn levensvreugde.”
“Ze nestelen in een grote douglas dennenboom die in onze voortuin staat en we konden de baby’s horen wanneer de ouders ze zouden voeden,” zei hij. “Op een dag merkte ik dat beide baby’s op de grond waren gevallen, bijna in staat om te vliegen, maar niet helemaal. We stopten ze in een boom en de ouders – eigenlijk behoorlijk boos op ons – haalden het daar vandaan en de kleintjes overleefden het. Kort daarna begonnen we deze intelligente dieren te voeren.”
“Soms als ik loop, vliegen ze met me mee en landen ze op de draden en takken erboven terwijl ik verder kuier. Als we thuiskomen, landen ze graag op het hek en wachten ze tot ze gevoerd worden. Andere keren zeggen ze gewoon “Caw! Kauw!” bij ons… Het is vrij duidelijk wanneer ze eten willen.” Hij geeft ze droog kattenvoer van hoge kwaliteit met heel weinig vulmiddel. “Kraaien zijn niet zo dol op maïs als mensen lijken te denken.”
“Het volwassen mannetje is heel onderscheidend,” zei Stuart. “Zijn rechterbeen raakte op een gegeven moment geblesseerd en genas niet goed, dus hij springt maar op één voet. Ik zou vaak willen dat we er iets aan konden doen, maar er is echt geen manier. Hij komt anders prima rond.”
“Als vogels heel jong zijn, worden ze heel tam en als kind had ik een paar wilde vogels; een roodborstje, een ekster. Sinds ik volwassen ben, zijn kraaien, de slimste vogels die ik ken, ook vaak mijn metgezellen geweest. Ik had een ‘The Judge’ (genoemd naar het personage van Cormac McCarthy in Blood Meridian) gedurende tien of elf jaar.
Hij was echt een geweldig huisdier en we zouden hem waarschijnlijk nog steeds hebben als een paar wasberen hem niet op een nacht hadden gedood. Terwijl we The Judge hadden, hadden we ook nogal wat reddingskraaien terwijl hij bij ons was (die we hebben vrijgelaten). Er was één redding die naar ons toe kwam toen hij nog heel jong was en hij werd behoorlijk tam. We hebben hem opnieuw ingehuurd als trainer van wilde dieren en als ik het goed begrijp heeft Crow’s intelligentie hem heel wat filmrollen opgeleverd.”
“Het is vermeldenswaard dat geen van de vogels van Stuart bij hun ouders is weggehaald. “Ze kwamen naar ons toe omdat ze gekwetst waren, uit het nest waren gevallen en niet konden worden teruggestuurd, of waren achtergelaten. Haal alsjeblieft nooit een kuiken uit zijn nest.”
“Buddy – Dit [pic was taken] direct nadat we hem hadden gevonden en zijn gebroken vleugel aan het verbinden waren.”
“De Rechter hangt rond in de woonkamer. Hij gaf de andere huisdieren altijd de hel!
“Dit is onze huisdierenkraai ‘The Judge’ die een bad neemt in het bad”