Een achtergelaten hond die aan het verhongeren was, lag midden op de weg, schrijft ilovemydogsomuch
Iemand die langsreed zag hem en kon haar ogen niet geloven. Hij leefde amper. Zeggen dat hij vel over been was, was een enorm understatement. Hij verloor plukjes vacht door ondervoeding of schurft, of beide! De arme hond zag er wanhopig uit en had gewoond om alleen te sterven. Maar de voorbijganger pleegde een telefoontje dat zijn lot zou veranderen!
De reddingswerkers reden erheen, zo voorbereid als ze maar konden zijn. Hoewel de voorbijganger ze aan de telefoon voorbereidde, zakte hun hart nog steeds in de schoenen. De reddingswerkers pakten wat eten uit hun voertuig en boden het aan de hond aan.
De reddingswerkers gingen vervolgens aan de slag om zoveel mogelijk telefoontjes te plegen. Dit verarmde deel van Turkije heeft geen dierenopvang zoals wij. Deze hond had een opvanggezin nodig om te overleven. Poyraz zal eerst naar de dierenartskliniek gaan en daarna in de tussentijd naar een ondergelopen “opvang” worden gebracht. Het plan is om hem gezond genoeg te krijgen zodat de dierenarts zijn overgang kan goedkeuren, zodat hij bij zijn nieuwe pleegmoeder in een liefdevol huis kan wonen!
Gelukkig slaagden de reddingswerkers erin Poyraz een plek te vinden om te wonen. En toen hij eenmaal medisch was goedgekeurd, ging hij ‘naar huis’. Als Poyraz eenmaal bij zijn pleegmoeder is, ontmoet hij zijn nieuwe hondenvriendjes. De manier waarop hij reageert op zijn nieuwe roedel is geweldig. De waarheid is dat deze liefhebbende hond te lang alleen was geweest. Hij leek het leuk te vinden om de andere honden te ontmoeten en is zelfs aanhankelijk, maar toen veranderde er iets.
De gezondheid van Poyraz blijft verbeteren, maar hij begint af te dwalen en probeert steeds verder weg te komen. Zijn pleegmoeder achtervolgde hem en bracht hem terug. Maar hij probeerde nog steeds te vertrekken. Poyraz probeerde iets te zeggen. Zijn pleegmoeder nam contact op met de dierenarts en legde uit wat er aan de hand was. De dierenarts zei dat het simpel was: Poyraz had altijd als een wilde hond geleefd. Hij zal altijd vrij willen zijn.
Zijn opvangmama nam een beslissing. Ze breidde het hek uit zodat hij meer ruimte had om rond te dwalen. Poyraz voelde dat hij nog steeds “wild” was, maar hij kwam ook terug toen hij er klaar voor was. Als hij terugkwam, meestal ‘s avonds, stond er eten op hem te wachten, evenals een warm hondenhok om in te slapen. Zijn pleegmoeder probeerde hem over te halen om met haar mee naar binnen te gaan, maar Poyraz weigerde liefdevol. Het was de bedoeling dat hij wild was en dat was oké – om gelukkig te leven, moest hij zich vrij voelen, ook al was hij veilig en geliefd. Om Poyraz en zijn volledige redding te zien, scrol je naar beneden en druk je op play!
Bron: ilovemydogsomuch.tv