“Zodra ze de brandweerkazerne binnenliep, kwispelde haar staart en likte en begroette ze iedereen.”
Ashley’s vorige baasjes voedden haar nauwelijks, namen haar nauwelijks mee naar buiten en lieten haar uiteindelijk in de steek.
Gelukkig hebben Erica Mahnken, mede-oprichter van No More Pain Rescue, en haar verloofde Michael Favor in januari 2017 de een jaar oude pitdog gered.
“Iemand vertelde ons dat er een stel in een verlaten huis woonde . Ze hadden geen verwarming of stroom, en ze hadden een hond. “Kort na de redding vertelde Mahnken aan The Dodo.
Het paar vertrok vermoedelijk toen er sneeuw viel. “Ik denk dat ze op zoek zijn gegaan naar een warme plek om te verblijven en de hond hebben achtergelaten”, speculeerde Mahnken. “Dus zodra we het telefoontje kregen, renden we naar haar toe om haar te halen.”
Favor beval Mahnken in de auto te blijven terwijl hij naar binnen ging om de hond te zoeken. Later zou hij Mahnken vertellen hoe vreselijk het was. “Er was geen stroom in huis – het was ijskoud”, legt Mahnken uit. “Ze had geen eten of drinken. Het huis was een puinhoop. De ruiten waren verbrijzeld en overal lag uitwerpselen.”
Ashley had ook brandplekken van sigaretten op haar hoofd, wat ze opmerkten.
Omdat No More Pain Rescue geen fysieke opvang heeft, moesten Mahnken en Favor Ashley onmiddellijk in een opvanggezin plaatsen. Ze hebben kennissen bij de brandweer van New York City (FDNY) en wisten dat er vroeger een hond was op het station van Fort Pitt. Dus vroegen Mahnken en Favor aan de brandweer of ze Ashley mochten houden tot ze een geschikt huis voor haar hadden gevonden.
Ashley daarentegen was onbeschadigd en ze leek de gelukkigste hond te zijn toen Favor haar naar buiten leidde.
“Ze kwam naar beneden rennen, dolgelukkig,” legde Mahnken uit. “Ze reed recht tegen mijn auto aan.”
Ashley had ondergewicht en was uitgemergeld. “Haar ribben waren alles wat je kon zien omdat ze zo mager was. En de dierenarts vertelde haar uiteindelijk dat ze 25 pond ondergewicht had.
Ashley lijkt tevreden te zijn met deze regeling.
“Haar staart kwispelde zodra ze de brandweerkazerne binnenstapte, en ze kuste en verwelkomde iedereen”, voegde Mahnken eraan toe. “Ze was dolgelukkig. Je zou het niet verwachten gezien waar ze vandaan kwam. Je zou denken dat ze een beetje nerveus zou zijn, maar dat was ze helemaal niet.”
Niet geheel onverwacht belde de brandweer enkele dagen later Mahnken met het verzoek om Ashley vast te houden.
“’We gaan haar adopteren’, zeiden ze. We zijn echt onder de indruk van haar. ‘Ze voelt zich hier op haar gemak’, legde Mahnken uit. “Dus ik was dolblij. En zodra ik haar daar binnenbracht, wist ik dat ze daar thuishoorde.
Shley werkt nu fulltime bij de brandweerkazerne.
“Ze is altijd onderweg – ze maakt kleine rondjes met ze, ze rijdt met ze op de brandweerwagen”, legt Mahnken uit.
“Ze gaan zo’n 30 keer per dag met haar wandelen. Ze nemen haar mee naar het dak om te spelen. Ze is altijd in de keuken en kijkt hoe ze eten. Ze heeft een onuitputtelijke voorraad snoep. Ze heeft daar een goed leven gehad.”
Oorspronkelijk verschenen op: androdass.com