We houden niet alleen van katten omdat ze schattig en geweldig en perfect zijn, maar ook omdat ze onafhankelijke kleine ontdekkingsreizigers zijn die graag zelf op avontuur gaan. Het levert echter soms problemen op voor hun baasjes die zich thuis ziek ongerust maken en niet weten wanneer hun harige vriend weer naar huis komt.
Dit is de reden waarom dierenactivisten mensen al lang aanmoedigen om hun huisdieren te microchippen – op deze manier is er een veel grotere kans om je te herenigen met je geliefde vriend als deze vermist raakt, schrijft BoryPanda.
Onlangs ging een verhaal over een schattige oranje jongen genaamd Cat viraal, want de schattige kat werd vermist en kwam 536 dagen achter elkaar niet thuis. Zijn eigenaren – Mindy en Luke Criner – begonnen net de hoop te verliezen toen Cat eindelijk weer in hun leven verscheen, spinnend en miauwend om hun aandacht.
Deze kat genaamd Cat werd 536 dagen vermist
De kat werd geadopteerd van de Peninsula Regional Animal Shelter in Virginia en was in het begin erg verlegen. Hij hield niet zo van spelen met andere kittens, dus besloten zijn toekomstige baasjes dat hij een liefdevol huis nodig had om zijn zelfvertrouwen naar boven te halen. We hebben in juni 2015 een kat genaamd Cat geadopteerd, hij zou momenteel ongeveer 6 jaar oud zijn. Hij was het verlegenste kitten in de kennel van Peninsula Regional Animal Shelter.
Ze wilden hem eigenlijk in hun “schuurkat” programma stoppen omdat hij zo schichtig was, maar hij had die blik in zijn ogen zoals het poesje uit Shrek terwijl hij de andere kittens smachtend zag spelen, en ik wist het op dat moment hij was bedoeld voor ons gezin.
Je kon in zijn ogen zien dat hij gewoon liefde nodig had. Er was werk voor nodig, hij had een onmiddellijke band met mijn man, Luke, maar op een dag werden we wakker en lag hij gewoon spinnend op mijn borst en dat was het begin van mijn sidekick-kat, ‘vertelde Mindy aan Bored Panda. Het bleek dat het echt de liefde was die Cat nodig had – al snel kreeg hij genoeg zelfvertrouwen om door zijn tuin te dwalen en het nieuwe territorium te verkennen. Helaas keerde Cat een keer niet terug van zijn avonturen.
“Hij werd begin mei vermist, hij ging overdag een tijdje uit als het leuk was en kwam thuis als hij werd gebeld voor lunch of diner, en liet een luide miauw horen om je te laten weten dat hij kwam. Ik deed hem deze nieuwe halsband om die net met de post was binnengekomen en liet hem zoals gewoonlijk in de boom voor de deur spelen en hij pauzeerde en keek me aan en ik had gewoon het vreemde gevoel dat ik hem niet meer zou zien , tot het punt dat ik mijn man belde en hem erover vertelde. We gingen ervan uit dat het een normale dag zou worden, maar dat geluk hadden we niet. Hij kwam niet thuis voor het avondeten, klonk niet als hij werd gebeld. Tegen de ochtend was ik volledig in paniek, ‘vertelde Mindy ons.
Zijn baasjes waren doodsbang en begonnen de hoop te verliezen
De familie Criner verspreidde onmiddellijk het nieuws over hun vermiste harige vriend op de Facebook-pagina Lost & Found Pets – Hampton Roads, VA. Ze zetten ook de kattenbak en het eten van Cat buiten, in de hoop dat de geur hem naar huis zou brengen, maar het mocht niet baten.
De posters en kleine huizenposters overal in de buurt die de Criners hun vrienden de hele tijd lieten controleren, hielpen ook niet. De familie begon de hoop te verliezen. “Ik stuurde een bericht met alle katteninformatie naar Gina (een absoluut juweeltje van een vrouw, runt de verloren en gevonden huisdieren van Hampton Roads FB-pagina uitsluitend uit het goede van haar hart) die het onmiddellijk deelde en mensen liet kijken.
We hebben alle aanbevolen tips die ze op de pagina geeft genomen, een set van deze kattenbak en voerstation gemaakt zodat hij zijn weg naar huis kon ruiken, en hebben kleine huisvestingsstations opgezet een paar blokken en ongeveer anderhalve kilometer van huis met zijn dierenhok , eten en iets dat naar ons rook (buren waren fantastisch en checkten zelfs voor ons in, zodat we niet zo vaak met de baby hoefden te reizen). We hebben posters opgehangen bij de plaatselijke kruidenierswinkel, dierenartsenbureaus, opvangcentra en in de buurt. Geen kat te vinden. Na een paar maanden van nachtelijke wandelingen bellen en bidden dat de dierenbescherming of het asiel zou bellen, begon ik de hoop te verliezen.”
Toen ze op een dag een voicemail kregen van de dierenbescherming
Elke avond liepen Mindy en Luke door hun buurt in de hoop Cat te vinden, maar dat lukte niet. “Hij was gechipt en had een halsband met de gegevens van de dierenarts en mijn naam. Ik wist dat als iemand hem zou vinden of erger – hij was aangereden door een auto – ik zou worden gebeld omdat hij zou worden gescand. Weken werden een jaar, toen een beetje meer en elke dag werden de scheuren in mijn gebroken hart een beetje groter. Toen, op Halloween, 536 dagen nadat hij was verdwenen, kreeg ik een voicemail van Animal Control en een e-mail van het microchipbedrijf waarin stond dat hij was gevonden!”
Blijkt dat een man een jaar lang voor Cat zorgde
“Ik geloofde eerlijk gezegd niet wat ik las. Ik dacht dat het een vergissing moest zijn. De voicemail van AC zei om contact op te nemen met Peninsula Regional Animal Shelter om hem te vinden. Ik reed zo snel als de wet toestond naar dat asiel en liep door de deur, vechtend tegen de tranen.
Ze liepen met me door alle kamers, maar geen Cat. De geweldige vrouw aan het bureau nam meteen de telefoon op en belde AC en iedereen die ze maar kon bedenken en ontdekte dat een man AC had gebeld nadat Cat op Halloween-avond was aangereden door een auto. Toen AC kwam opdagen zei de heer van in de 60 dat hij minstens een JAAR had gevoerd wat hij dacht dat een poes was toen Cat werd geraakt, in plaats van hem naar een dierenarts te brengen, belde hij AC en meldde de “verdwaalde” hij die al een jaar aan het eten was, werd geraakt en moest gaan. AC scande hem onmiddellijk en mijn informatie kwam meteen tevoorschijn.
De heer wist niet eens dat er microchips bestonden. Hij hield Cat bij hem thuis totdat ik gecontacteerd kon worden. Ik belde meteen en haalde hem die middag op, ‘zei Mindy tegen Bored Panda. “Het weerzien was onwerkelijk. Hij was slechts 1,8 mijl verwijderd, 2 blokken van het park waar we zijn kleine mens 3-4 keer per week naartoe brengen. Hij zat op de veranda uit zijn kom te eten toen hij naar me keek en ik zei zijn naam en gaf hem mijn kenmerkende katachtige roep. Hij miauwde regelrecht naar me terug, zoals hij altijd had gedaan, pakte nog een hap eten uit de kom en liep regelrecht naar me toe toen ik dichterbij kwam.
Ik ging op de trap zitten en liet hem naar me toe komen voor het geval hij bang was, en hij kwam recht op mijn schoot zitten en spinde. Ik begon naar de auto te lopen waar kat mijn man (die een ongelooflijk kenmerkende stem heeft), Luke, hoorde praten met de man die hem had gevoerd, en Cat wist dat we naar huis gingen en spinde harder dan ik voor mogelijk had gehouden en gaf me die eerste suuuuper longhead boop. Het was alsof die hoofdboop dat kleine stukje van mijn gebroken hart weer op zijn plaats duwde. Mijn man ving de perfecte foto van het exacte moment waarop hij wist dat hij met zijn gezin naar huis zou gaan.
Toen Mindy naar het huis van de man reed, werd ze opgewacht door Cat die meteen begon te spinnen nadat ze haar had gezien
een mini-jungle en plofte neer op zijn oude plek. Brak mijn hart en smolt het allemaal tegelijk. Zijn hondenbroers en -zussen kwamen naar hem toe, ze hadden ook allemaal hun eigen welkomstmomenten, ‘onthulde Mindy aan Bored Panda.
“Ik hoop dat ons verhaal anderen die hun huisdier missen hoop zal geven, en misschien zullen degenen die onbewust het huisdier van iemand anders hebben opgenomen, controleren of ze zijn gescand zodat het huisdier hun gelukkige hereniging met hun familie kan hebben, en iemand anders kan de overweldigende vreugde voelen die we ervaren, ‘voegde ze eraan toe.
Dit is wat mensen online te zeggen hadden
Dit verhaal verscheen oorspronkelijk op Boredpanda.com