Honden zijn een van de meest liefhebbende en constante dieren, ze blijven bij hun baasjes en geven hen hun onvoorwaardelijke loyaliteit. dit is vaak de reden waarom huisdieren, wanneer hun eigenaren sterven, echt kapot zijn.
WAARSCHUWING: Grafische inhoud!
Dit is het drama van een 12-jarige puppy genaamd Guizmo. Hij woonde jarenlang samen met zijn gezin, maar langzamerhand trof het noodlot hem op de meest pijnlijke manier. Jaren geleden stierf zijn baasje en haar verwoeste echtgenoot volgde haar twee jaar. Daarom werden haar kinderen opgevangen door een neef van de familie in een andere stad ver van huis, maar de arme puppy werd dakloos.
De gebeurtenissen vonden plaats in de straten Molinel en Le Clos des Vignes in de Noord-Franse stad Wasquehal.
Nadat hij alleen op straat had rondgezworven en altijd rondhing op de plek waar hij ooit gelukkig was, belandde Guizmo in een deplorabele toestand.
Zijn toestand, twee jaar na de dood van zijn baasje, is zo pijnlijk geworden dat de bewoners van de wijk Molinel hem onderweg herkennen en hem een “skelet met benen” noemen.
“Elke keer als ik het zie, krijg ik tranen in mijn ogen, het doet Guizmo pijn om het vast te stellen. Het is gewoon vel over been, het is een doof skelet en dan blind”, klaagt een buurman.
Toen ze contact opnamen met de neef van de familie, heeft hij nooit onthuld waarom ze hem niet naar een opvangcentrum hadden gestuurd en hem alleen hadden gelaten. Hij verzekerde hen dat hoewel de jongen zijn prioriteit zijn, hij elke ochtend terugkomt om ze te voeren en te drinken.
Hij zei dat hij probeerde hem weg te krijgen, maar hij eindigde altijd met daad en ging terug naar zijn oude huis.
“Ik kan niet meer op hem letten. ik heb het gevoel dat hij hier gelukkiger is dan tijdens een opvang, de hele dag opgesloten in een kooi. tenminste daar geniet hij van de natuur. De kinderen van mijn neef komen ook naar hem toe zodra het kan”, aldus de persoon.
De verklaringen van het familielid worden echter allerminst gedeeld met de buren, die beweren dat hij liegt. En nu, gealarmeerd, hebben ze de politie gevraagd om in te grijpen en hebben ze contact opgenomen met een dierenarts in de omgeving om de hond te verzorgen.
Guizmo is regelmatig op de weg te vinden, mensen bedelend om kruimels. Of uiteindelijk in zijn voormalige huis, alsof hij de terugkeer van zijn baasje verwacht.
Terneergeslagen en verdrietig, kan hij niet herstellen van de dood van zijn baasje.
Sommige buren brengen hem afwisselend eten en knuffelen, maar ze zien dat de toestand van de hond verslechtert, waarschijnlijk door het verdriet dat hem verteert.
“Hij heeft niet eens meer de kracht om te blaffen … ook al zat hij in een kooi, er zou iemands aanwezigheid zijn, hij zou genieten van wandelingen meerdere keren per dag en ook knuffels krijgen”, zei een buurman van de gedachte dat hij uiteindelijk gelukkiger zou zijn tijdens een gemeentelijke opvang.
Sinds de zaak viraal ging, duurde het niet lang voordat de netwerken verontwaardigd reageerden. “Wat verdrietig! Waarom tot ziens wachten om hem te helpen hem al in zo’n erbarmelijke toestand te zien? … na twee jaar om hulp vragen … Onaanvaardbaar!”, Schreef een gebruiker.
“In de namiddag herinnerden ze zich het arme dier, het zit in de botten, waarom nam niemand de moeite om het te voeren? Dit toont de onverschilligheid voor de pijn van anderen die deze samenleving treft, ze zijn dood, maar van de ziel!”, veroordeelde een andere internetgebruiker.
Nu hopen de buren dat de dierenreddingsorganisatie LPA van Roubaix, die zich de zaak heeft toegeëigend, de arme Guizmo nog een kans wil geven.
Verspreid dit nieuws om het bewustzijn te vergroten, het is noodzakelijk dat burgers meer empathie hebben voor de pijn van onschuldige dieren, het is heel triest om te begrijpen dat er zoveel traagheid is in de wereld. Dus laten we niet klagen over alles wat ons overkomt.