Een angst die alle eigenaren van gezelschapsdieren hebben, is de angst om zich om te draaien en te zien dat hun huisdier weg is. Gescheiden zijn van je geliefde huisdier is niet gemakkelijk. De angst, zorgen en verdriet door elkaar heen is echt een vreselijk gevoel, vooral als het te lang geleden is dat je gescheiden bent van je huisdier.
Twee jaar lang bleef deze man met een verwoesting achter toen hij zijn hond verloor
Bill Ballato, een inwoner van Westerley, Rhode Island, leefde met een negen jaar oude Beagle-mix genaamd Bosco. Ballato’s buren zagen hem meestal met Bosco, via korte of lange wandelingen in de buurt. Zo waren ze er getuige van hoe hecht hij was met zijn hond en wisten ze hoe groot de band tussen hen was.
Helaas kwam Ballato op een dag naar zijn achtertuin en zag alleen een lege riem op de grond liggen. Hij dacht dat Bosco misschien was weggelopen op het moment dat de riem losging. Hij riep luid in de hoop dat Bosco zijn stem zou horen, maar het leverde geen geluk op.
Ballato verloor de hoop niet bij het vinden van zijn trouwe hond
Zoals elke bezorgde huisdiereneigenaar, plakte Ballato overal vermiste posters, nam contact op met de lokale politie en dierenasielen, en vroeg naar mogelijke getuigen in de buurt . Zijn angst en zorgen werden sterk, maar dat weerhield hem er niet van om Bosco te zoeken.
Dagen gingen voorbij en hij had nog steeds geen goed nieuws gehoord over zijn hond Bosco – Bosco was officieel vermist. Door de verdwijning van de hond voelde Ballato zich depressiever, angstiger en hopelozer. Hij verhuisde toen van Rhode Island en besloot in Lafayette, Colorado, te gaan wonen. Zelfs toen zijn zijn verdrietige gevoelens over zijn verloren hond nooit vervaagd.
Ballato verloor nooit de hoop en hij bleef hard werken om ook maar een greintje goed nieuws over Bosco te vinden. De tijd was verstreken, maar de man bleef zich zorgen maken. Ballato vertelde, ondanks al zijn zorgen, in 2016 aan Fox31:
“Er waren nachten, vreselijke nachten dat ik me afvroeg, vooral na grote stormen, maar iets zei me dat hij het zou halen.”
Nieuws van hoop en opluchting kwam op een noodlottige dag in Ballato’s inbox.
Op een dag stuurde een agent uit Rhode Island Ballato een bericht waarin stond dat hij een hond had gezien met hetzelfde signalement als Bosco rond de parkeerplaats. Ook al moest Ballato het zelf nog bevestigen, hij voelde al hoop en opluchting om zulk geweldig nieuws te horen. Hij was niet de enige, want hij kreeg veel hulp, vooral van Sheila Graham van Homeland Security, die aanbood samen te spannen om Bosco in haar vrije tijd te vangen.
Graham plaatste slim vallen en voerde de missie zeer goed uit. Het duurde niet lang om Bosco veilig en wel in de kooi te krijgen. Graham bracht Ballato onmiddellijk op de hoogte en hij was duidelijk verheugd om zo’n succes te horen. Hij kon niet wachten om Bosco weer te zien.
Tijdens het gesprek merkte Graham dat Bosco’s oren spitsten, en ze besefte dat de hond de bekende stem van zijn baasje uit de telefoon kon horen. Bosco kon het niet laten om te blijven staan, te blaffen en dan met zijn staart te kwispelen van opwinding toen hij zijn baasje hoorde.
Ballato hoorde ook zijn huilende hond via zijn telefoon en dat vervulde hem met vreugde en opluchting.
Na het gesprek regelde Graham een reis om Bosco opnieuw te herenigen met Ballato. Vanwege de tijd en afstand die Bosco van zijn baasje had doorgebracht, kostte het hem echter wat tijd om de hereniging met zijn baasje te verwerken. Ballato gaf zijn hond natuurlijk de stevigste knuffels nadat hij Bosco na twee jaar had gezien.
Het is geweldig dat ze weer samen zijn. Het kostte niet veel tijd om de verloren jaren die Bosco en Ballato samen doorbrachten terug te winnen. Ze zijn zeker de beste vrienden.
DEEL dit alsjeblieft met je vrienden en familie.