Een lokale reddingsgroep hoorde over een hond die werd mishandeld, schrijft ilovemydogsomuch
Hoewel ze wisten dat het een ernstig geval van verwaarlozing zou kunnen zijn, had niets hen kunnen voorbereiden op wat ze zouden zien. Ze reden naar het betreffende huis en vlakbij lag een hond roerloos.
WAARSCHUWING: GRAFISCHE INHOUD!
Ze had een touw om haar nek gebonden dat zo strak zat dat ze niet kon ademen. Ze was vel over been. Omdat ze daar roerloos lag, wisten de reddingswerkers niet zeker of ze te laat waren. Maar toen ze dichterbij kwamen, beseften ze dat de arme hond in feite ademde. Nauwelijks. Toch hadden ze geen idee hoe ze het zo lang had overleefd.
Ze sneden het touw van haar nek en droegen haar in hun voertuig. Ze hadden geen tijd te verliezen. Ze had een dierenarts nodig om haar onmiddellijk te onderzoeken. Ze legden haar op tafel en de dierenarts gaf toe dat hij onder de indruk was. Hoe ze het zo lang overleefde, was een wonder. De redders gaven haar een naam, Esmeralda.
Esmeralda kreeg IV-medicatie en vocht terwijl het personeel van de dierenarts tests deed. De tests bevestigden dat ze bijna dood was. Ze was ernstig ondervoed en uitgedroogd. Ze leed ook aan bloedarmoede. Haar bloedbeeld was zo laag dat ze bloedtransfusies nodig had.
Hoewel de overlevingskans van Esmeralda laag was, gaf de dierenarts de reddingsgroep de keuze om haar te laten gaan of door te gaan met de behandeling. De redders huilden. Ze wisten niet wat ze moesten doen, maar toen keek Esmeralda naar hen op, alsof ze tegen hen zei: “Zelfs als ik het niet red, hou toch alsjeblieft van me.” Dat is dus precies wat ze deden.
De redders en het personeel van de dierenarts maakten het Esmeralda zo comfortabel mogelijk. Ze gingen door met de behandeling zodat ze geen pijn zou hebben, maar besloten dat ze haar niet agressief zouden behandelen. De arme hond had al genoeg meegemaakt.
De volgende dagen bleek dat de lieve hond echt liefde nodig had. Terwijl haar lichaam het bleef begeven, verbeterde haar geest. Voor het eerst kreeg ze respect en genegenheid. Ze lichtte op wanneer een vrijwilliger in haar buurt kwam, vooral wanneer ze andere zieke hondenpatiënten ontmoette.
Esmeralda ontwikkelde een sterke band met een van de redders die tegen het einde 24 uur per dag bij haar bleef. Esmeralda zou alleen zijn gestorven met een touw strak om haar nek gebonden, in de modder, zonder te weten hoe liefde voelde. Gelukkig bracht ze haar laatste dagen door met het gevoel geaccepteerd en verzorgd te zijn.
Hoewel het einde van dit verhaal niet is waar we op hadden gehoopt, zijn we de redders dankbaar die blijven pleiten voor dieren in nood. Ze blijven hen liefde en troost tonen, zelfs als ze bijna geen tijd meer hebben. RIP lieve Esmeralda en bedankt aan de prachtige redders en dierenartsen die haar nooit hebben opgegeven.
Bron: ilovemydogsomuch.tv