De gewonde puppy deed er alles aan om zijn poot op te tillen en de vrouw te smeken hem niet te verlaten.
Vroeger slenterde een man over de weg op weg naar zijn werk toen hij helemaal zelf een pup opmerkte. De kleine hond, later Abe genoemd, was altijd zo in de war. Hij had geen idee waarom hij daar ooit was of wat hem was overkomen. De man haalde zijn mobiele telefoon tevoorschijn en riep om hulp.
Een reddingsploeg uit de buurt kwam over. Abe had een keer moeite om rechtop te gaan zitten. Hij kon echt niet staan. De vreselijke pup was altijd beschermd door vlooien en muggen zwermden rond zijn lichaam. Het was ooit duidelijk dat zijn ongelukken omvangrijk waren. Een van de reddingswerkers noemde het dierenartsensanatorium en adviseerde het team van werknemers over Abe. Hij wenste meteen een grondig onderzoek.
De reddingswerkers pakten Abe voorzichtig op en zetten ze in hun voertuig. Ze wilden er zeker van zijn dat ze hem niet nog meer pijn deden. Omdat hij pijn had en worstelde met zijn achterpoten, vermoedden ze dat de kleine man een dwarslaesie had. Maar ook al was Abe gewond en had hij pijn, hij was altijd zo lief en zo dapper! Hij stak zelfs zijn pootje uit alsof hij om hulp had gevraagd. Nu zou Abe alle hulp krijgen die hij nodig had!
Eenmaal in de dierenkliniek was het vroeger tijd voor zijn wetenschappelijk onderzoek. Het reddingsteam belde een paar keer om te zien of iedereen Abe miste. Als hij een gezin had, zouden ze hem zeker terug kiezen. Helaas ontdekte de reddingsploeg dat zodra Abe gewond raakte, hij ooit op de stoep werd gedumpt. Zijn eigenaren wilden niet worden opgezadeld met zijn medische kosten. Het is irritant om te begrijpen dat dit veel te vaak voorkomt.
Op de röntgenfoto’s van Abe stond dat hij zijn rug op twee plaatsen had beschadigd. Door de schade zou hij op geen enkele manier meer kunnen wandelen. Abe’s redders wisten dat dit het moeilijk zou maken om hem altijd thuis te vinden, maar ze waren niet langer van plan om de snoephond te bevoorraden. Vroeger werd het tijd om wat grotere telefoontjes te plegen en een gebied te ontdekken waar Abe naartoe kon gaan zodra hij eenmaal medisch was goedgekeurd.
Er werd een toevluchtsoord in de buurt geboden om Abe op te nemen. Ze waren op reis met puppy’s in de toestand van Abe. De dierenarts van Abe heeft hem de volgende dag medisch goedgekeurd en Abe werd vroeger overgebracht naar het asiel. Ondanks zijn ongeluk en alles wat hij had meegemaakt, was Abe ooit zo blij om bij andere puppy’s en zijn nieuwe mensenvrienden te zijn. Hij had zo’n fijne mentaliteit en had niettemin een speelse houding als huishond. Het was ooit een buitengewoon goed teken!
Een meisje hoorde over het verhaal van Abe op sociale media. Ze begreep dat Abe in geen geval zou wandelen, maar dit deed haar geen moment schrikken! Abe zou toch een vol, volkomen gelukkig leven moeten blijven leiden. Hij moet voorbereid zijn op een rolstoel en toch analyseren hoe hij een levendige puppy kan zijn. Met lichamelijke remedie en veel liefde zou Abe alles kunnen doen wat een hond zou moeten doen.
De dame stemde ermee in om Abe te volgen en hij ging een week later met haar mee naar huis. We zijn zo tevreden dat dit verhaal gelukkig is afgelopen ondanks Abe’s unieke harteloze eigenaren. Abe verdient alle denkbare liefde en hulp. Er bestaat niet zoiets als een beschadigde hond! Bekijk het hieronder om het volledige verhaal van Abe te zien.